کوزه ی سفالی را روی پا محکم کرد . .

و باز مداد را به دست گرفت . . آرام . . گل و بوته را روی تن خشک و بی روح سفال نقش میزد . . .

صدای سنتور . . .ترجیع بند سکوت نفس های آرامش شده بود . . .

اتاق کوچک اش . . . پر شده بود از کاغذ های نیم سوخته ای که

شکسته نستعلیق های مشکی عرفانی بر آن نقش خورده بود . . .

ادامه مطلب . . .